Και αυτή την χρονιά σταθήκαμε βουβοί μπροστά στον ματωμένο Λόφο του ΚΑΠΗ στα Καλάβρυτα. Ο ουρανός συντρόφευε την θλιμμένη ματιά μας ρίχνοντας τα δάκρυά του  πάνω μας, το χιονισμένο ψιλόβροχο δεν μας άγγιζε, απλά οι φωνές μας όμοιες ανάσες αναστεναγμού ακουγόντουσαν στην απόλυτη ησυχία του χώρου.

Όποιος δε λαχάνιασε ανεβαίνοντας στα μονοπάτια του βουνού… -
Και δεν άκουσε το πρωινό κελάηδημα του κορυδαλλού στα ξέφωτα και στα λιβάδια
Δεν ξαφνιάστηκε από το απότομο πέταγμα της πέρδικας στις πλαγιές
Δεν περπάτησε το πρωί στο χιονισμένο μονοπάτι με τα πεσμένα παγωμένα φύλλα των δέντρων

Ο 38^ος  Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθήνας  τέλειωσε με τον  τελευταίο Δρομέα Μαραθωνοδρόμο να κλείνει την ξεχωριστή αυτή γιορτή του Ελληνικού Δρομικού Αθλητισμού.

Το 38^ο Σπάρταθλον πέρασε στην  γραπτή πλέον ιστορία των Υπεραποστάσεων και θα μείνει  στη μνήμη μας σαν το ξεχωριστό γεγονός που αξίζει να θυμόμαστε.

Χάρε δρεπανοφόρε, γιόρτασε, χόρεψε, στήσε  πανηγύρι,

μια και το γερασμένο κορμί του δοξασμένου Μίκη,

τον βράχο της Ρωμιοσύνης, στα μαρμαρένιες αλώνια,

 λύγισες, γονάτισες, δίχως φωνή να βγάλει.