Άκουσα και διάβασα πολλά αυτές τις μέρες, απόψεις, σχόλια, δικαιολογίες, αλήθειες και ψέματα. Ευτυχώς έχω την τύχη να συνομιλώ και με ανθρώπους που έχουν πραγματικές γνώσεις σε τέτοια θέματα και επίσης δεν έχουν συμπάθειες, σχέσεις ή ακόμα και άνομα συμφέροντα που να θολώνουν την κρίση και τη σκέψη τους.

Η ιστορία του Martin Fagan συγκλόνισε, όχι φυσικά γιατί αποκάλυψε κάτι καινούριο, αλλά γιατί επιτέλους βγήκε κάποιος αθλητής να παραδεχτεί την κατάντια του παίρνοντας απαγορευμένες ουσίες.

Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια από το 2006, που έτρεξα τον πρωτο μου Μαραθώνιο. Από τότε είχα πολλά σκαμπανευάσματα στη φυσική μου κατάσταση, καλούς και κακούς αγώνες αλλά ποτέ κάτι καλύτερο στον Μαραθώνιο. Έτσι είναι μάλλον φυσιολογικό να φέρνω συνέχεια στο νου μου αυτόν τον αγώνα ως σημείο αναφοράς.

«Το ελληνικό γονιδίωμα είναι ανώτερο και είναι φτιαγμένο μόνο για την κορυφή», οτιδήποτε άλλο δεν έχει νόημα και αξία. Γι’ αυτό στο πανευρωπαϊκό θα πάνε μόνο όσοι είναι για μετάλλιο. Έτσι κι αλλιώς για τους υπόλοιπους δεν θα υπήρχαν και «προνόμια» να επιβραβευτούν απλώς και μόνο για τη συμμετοχή τους στην ευρωπαϊκή γιορτή του κλασικού αθλητισμού. Το ελληνικό σύστημα εξακολουθεί να στοχεύει κατευθείαν και μόνο στην κορυφή!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και ετοιμάζομαι για τη σκοπιά, σε λίγο μπαίνει το νέο έτος. Αυτές τις γιορτές η Πατρίδα θέλησε να τις περάσω «εναλλακτικά». Γυρνώντας ακριβώς μια βδομάδα πριν, παραμονή Χριστουγέννων, βρισκόμουν στην ίδια θέση.

Το σώμα μας είναι μια εκπληκτική μηχανή, που έχει την δυνατότητα να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στα ερεθίσματα που του δίνουμε, ώστε την επόμενη φορά να αποδώσει καλύτερα στην δοκιμασία που το υποβάλλουμε.