Η Nike και ο Κιπτσόγκε μπορεί να
πανηγύρισαν τη μεγάλη επίδοση χθες στη πίστα της Μόντσα, όμως από όπου κι αν το δει κανείς, ο εκπληκτικός χρόνος δεν θα καταγραφεί σε κανένα από τα αρχεία της IAAF, όπως είναι λογικό άλλωστε καθώς δεν τηρήθηκαν οι κανονισμοί που απαιτούνται και είναι ιδιαίτερα αυστηροί για την αναγνώριση κάποιου ρεκόρ, πόσο μάλλον αν αυτό είναι παγκόσμιο.
Οι λαγοί που έμπαιναν κατά διαστήματα στη κούρσα μόλις οι προηγούμενοι έμεναν από δυνάμεις, είναι ο νούμερο ένα κανονισμός, για κάτι που απαγορεύεται δια ροπάλου (θυμηθείτε:
Λαγοί, pace makers VS μη εξουσιοδοτημένοι συνοδοί δρομέων. Τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται). Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Κιπτσόγκε τροφοδοτούταν από κινούμενα οχήματα (κινητή μονάδα ανεφοδιασμού), ενώ αυτό επιτρέπεται να γίνεται μόνο σε σταθερά σημεία, από τα τραπέζια και τα σταντ που γνωρίζουμε όλοι. Αφού παραβιάστηκαν που παραβιάστηκαν οι κανονισμοί, το μόνο που απομένει είναι να δούμε ανάλογη προσπάθεια να γίνεται σε μια κατηφόρα 42 χιλιομέτρων. Μια και ούτως ή άλλως το ρεκόρ δεν θα μετρήσει, ποιος ο λόγος να μη κάνουν ένα 1.50 σε μια τέτοια διαδρομή, για να το...ευχαριστηθούμε!
Ελπίζουμε να μη πάρουν ιδέες αθλητές άλλων αγωνισμάτων και αρχίσουν τα ίδια. Πχ ο Γκάτλιν να κάνει το δικό του πρότζεκτ και κάθε μισή ώρα να τρέχει ένα κατοστάρι αναζητώντας τη στιγμή που κάποτε θα γράψει 9''50 ζητώντας να αναγνωριστεί το ρεκόρ του. Ή άλλοι να κάνουν άλματα σε μήκος ή σε ύψος, ή ρίψεις μέχρι να πετύχουν ρεκόρ. Ή...ακόμη κι εμείς, αν δεν μπορούμε να πιάσουμε πρόκριση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου, να κάνουμε το δικό μας event-προπόνηση με λαγούς που θα μπαίνουν εναλλάξ για να μας βοηθήσουν να πιάσουμε το όριο.
Άξιος και αναμφίβολα ασυναγώνιστος ο Κιπτσόγκε, καλή η διαφήμιση της εταιρείας, αλλά τα ρεκόρ γίνονται στους αγώνες και όχι σε event που οι κανονισμοί μεταλάσσονται από τη φαντασία και τα θέλω του όποιου διοργανωτή. Η δε IAAF θα πρέπει να απαγορεύσει τέτοιες διαδικασίες που ναι μεν έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν απέχουν και πολύ από παρωδίες.
