"Ας μην υπήρχανε αγώνες, και θά'βλεπα πόσοι από εσάς θα τρέχατε"
"Για τρέξιμο πήγες, ή για να γυρίσεις και να βάζεις στο insta τις φωτογραφίες που έτρεχες?"
Πολλά και διάφορα ακούμε κατά καιρούς, κυρίως με χιουμοριστικό τρόπο, και μερικές φορές κι εμείς αναρωτιόμαστε μήπως ισχύουν έστω και λίγο. Ίσως και ναι. Δεν είναι τόσο κακό...
Έφτασε η στιγμή που δεν θα περίμενε κανένας. Το τρέξιμο υπό περιορισμό. Όχι επειδή έκανε κάτι μεμπτό, αλλά επειδή τα μέτρα για τον κορωναϊό απαιτούν ειδικές απαγορεύσεις για όχι λίγο διάστημα.
Όταν έχεις κάτι κεκτημένο, δεν σκέφτεσαι πως θα είναι χωρίς αυτό. Ως τώρα στις χειρότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζαμε τραυματισμούς. Δεν τρέχαμε, αλλά κάτι άλλο βρίσκαμε και κάναμε. Περπάτημα. Ποδήλατο. Θάλασσα. Ασκήσεις έστω μόνο στα χέρια αν δεν γίνεται στα πόδια. Βγαίναμε έξω και ξεχνιόμασταν. Που θα πάει, θα περάσει το πόδι, ας γραφτώ από τώρα σε 3 αγώνες του άλλου μήνα.
Και να που τα πάντα κοπήκανε. Το μόνο που έμεινε είναι η ανακοίνωση: "Συστήνονται οι μετακινήσεις αποκλειστικά για τα παρακάτω: (...) Σωματική άσκηση ατομική ή μέχρι 2 άτομα, εφόσον τηρείται η απόσταση ασφαλείας του 1,5 μέτρου". Πανηγυρίζουμε που μας έμεινε αυτό, το τόσο ελάχιστο μα και τόσο πολύ ταυτόχρονα.
Επί χρόνια τρέχαμε, πηγαίναμε σε αγώνες, ξανατρέχαμε, ξαναπηγαίναμε σε αγώνες... Στο τέλος του 2019 κάτι ακούσαμε για έναν καινούργιο ιό στην Κίνα. Στις αρχές του 2020 είπαν είναι κορωναϊός. Πήρε και ονομασία επειδή υπάρχουν και άλλοι κορωναϊοί (όλα τα μάθαμε): covid-19. Κάτι είπαν ότι αναβάλλεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού, μετά κάτι άλλοι αγώνες, μετά είπαν ότι μέχρι και οι ΟΑ μπορεί να μη γίνουν... Και ήρθε ο ιός στην Ευρώπη... και στην Ελλάδα. "Αναβάλλεται ο Μαραθώνιος Παρισίου, Βοστώνης, Ρώμης, και πάει λέγοντας"... Βρε λες να αναβληθούν και οι δικοί μας? Και αναβλήθηκαν... Στις 8 Μαρτίου έγιναν οι τελευταίοι αγώνες. Η ειρωνεία της τύχης, ο τελευταίος αγώνας που έγινε (μαζί με τους άλλους εκείνης της ημέρας) λεγόταν Run Together. Κάτι που 11 μέρες μετά απαγορεύεται διά ροπάλου και επισήμως. Ενάμισι μέτρο απόσταση, και να ευχόμαστε να μην ανακοινωθούν και νέα μέτρα...
Αναβολές, αναβολές, αναβολές, και τι έμεινε? Γυρίσαμε δεκαετίες πίσω. Στην εποχή που δεν υπήρχαν αγώνες. Που γίνονταν ο Κλασικός Μαραθώνιος με σχεδόν ανοιχτούς δρόμους, και άλλοι 4-5 αγώνες σε έναν χρόνο. Η μόνη διαφορά, ότι οι τότε δρομείς ήταν σχεδόν δακτυλοδεικτούμενοι, σπάνια γλίτωναν τις ειρωνείες όταν έτρεχαν. Τώρα όσοι τρέχουν απολαμβάνουν την σχεδόν καθολική αποδοχή. Αν και λόγω κορωναϊού δεν λείπουν οι ανησυχίες και τα επιφυλακτικά βλέμματα των περαστικών: "μήπως αυτός που τρέχει μεταφέρει ιό?".
Αναβλήθηκαν τα πάντα λοιπόν, και τι έμεινε? Έμεινε το απόλυτο. Το ΤΡΕΞΙΜΟ. Τώρα φάνηκε η πραγματική αγάπη του δρομέα για αυτό. Ήταν πάντα δεδομένη, αλλά ένα σοκ, αποδεικνύει αυτό που η ρουτίνα δεν αφήνει να φανεί. Ο δρομέας αποδέχτηκε στωικά τις αναβολές, αποδέχτηκε στωικά κάθε μέτρο, αυτονόητο άλλωστε. Αν ίσχυε το "Ας μην υπήρχανε αγώνες, και θά'βλεπα πόσοι από εσάς θα τρέχατε", τότε λίγοι θα ενδιαφέρονταν αν θα απαγορευόταν η άσκηση. Αν ίσχυε το "Για τρέξιμο πήγες, ή για να γυρίσεις και να βάζεις στο insta τις φωτογραφίες που έτρεχες?", μερικοί θα σταματούσαν. Αυτές τις ημέρες δεν ενδείκνυνται και τόσο οι σέλφι. Αντίθετα το πάθος για να μην απαγορευθεί αυτό που απέμεινε, έφτασε στο αποκορύφωμα. Πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει μερικές σκέψεις σαν τις παρακάτω από τη στιγμή που ακούσαμε ότι υπάρχουν σκέψεις ακόμη και για γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας:
(σημείωση: τα παρακάτω όπως βλέπετε άλλωστε γράφονται με χιουμοριστικό τρόπο, όπως φαίνεται και από όλο το κείμενο που ακολουθεί. Αν αποφασιστεί καθολική απαγόρευση εννοείται θα τη σεβαστούμε, όπως έχουμε γράψει και σε όλα τα άλλα άρθρα μας)
- Αν απαγορευθεί το τρέξιμο, θα πείραζε αν πήγαινα στις 6.00 το πρωί σε ένα δρομάκι να τρέχω πάνω-κάτω 100 μέτρα? Μόνος θα είμαι...
- Τώρα θυμήθηκα ένα μονοπάτι στο βουνό που δεν είναι καλό και δεν πατάει άνθρωπος ούτε μια φορά το χρόνο. Εκεί θα πηγαίνω... Ναι, αλλά αν όλοι σκεφτούν το ίδιο και πηγαίνουν όλοι εκεί?
- Αλλά πως θα πηγαίνω ως εκεί? Αφού θα απαγορεύεται η μετακίνηση...
- Και αν βάλουν drone και με δούνε?
- Αν με δούνε θα μου κάνουν παρατήρηση, ή θα πέσει και πρόστιμο? Δεν συμφέρει...
- Τώρα που έκλεισαν τα καταστήματα θα μπορούσα να κάνω τριπλές προπονήσεις κάθε μέρα, και δεν θα γίνεται ούτε μία τη βδομάδα.
- Τι το ήθελα τόσα χρόνια και δεν έπαιρνα ένα διάδρομο? Δεν θα είχα αυτά τα προβλήματα...
- Κανονικά η κυβέρνηση πρέπει να πάρει σε όλους μας από ένα διάδρομο αφού θέλει να μένουμε σπίτι... Αλλά τι να τον κάνω? Αφού δεν μ' αρέσει ο διάδρομος.
- Χμ... κάτι άκουσα ότι στην Αγγλία επιτρέπεται το τρέξιμο. Ίσως πρέπει να πάω εκεί... Αλλά άστο, τι λέω... Μόλις γυρίσω θα πρέπει να μπω 14 μέρες καραντίνα. Τότε είναι που δεν θα τρέχω, μια και καλή.
- Τελικά κακώς τον κοροϊδεύαμε τον Κινέζο που έτρεξε 50 χιλιόμετρα στο δωμάτιό του. Αν χρειαστεί το ίδιο θα κάνω κι εγώ... Αλλά τι λέω. Το δωμάτιό μου είναι γεμάτο μετάλλια. Δεν χωράει για τρέξιμο. Αυτός δεν θα ήταν καλός. Πρέπει να βρω κάτι άλλο... Το βρήκα. Θα τρέχω πάνω-κάτω τα σκαλοπάτια του σπιτιού μέχρι να συμπληρώσω Μαραθώνιο...
Μεταξύ σοβαρού και αστείου όλα αυτά, καθώς το χιούμορ χρειάζεται και στις πιο δύσκολες στιγμές για να μη χάνουμε την αισιοδοξία μας. Μακάρι ο κορωναϊός να μας αφήσει σύντομα. Θα μείνουν οι πικρές αναμνήσεις για όσους έφυγαν, και για το πισωγύρισμα που υπέστη η ανθρωπότητα που έζησε πράγματα που βλέπαμε μόνο σε ταινίες.
Όσον αφορά την δραστηριότητά μας, το τρέξιμο και γενικότερα την Άθληση, διαπιστώσαμε πόσο ισχυρές ρίζες έχει αποκτήσει στο κοινωνικό σύνολο. Μέσα από τα εξωφρενικά που προξενεί ο κορωναϊός, είδαμε με πόσο ζήλο ο αθλούμενος θέλησε να συνεχίσει την δράση του. Όχι από αδιαφορία για τα σοβαρότερα, αλλά επειδή ξέρει ότι με την άθληση πετυχαίνει την πρόληψη και ότι αν μία ασθένεια χτυπήσει την πόρτα του θα ελπίζει λίγο περισσότερο από τον μέσο μη αθλούμενο για καλύτερη αντιμετώπιση. Είδαμε και νέο κόσμο να έρχεται στον χώρο του αθλητισμού έστω επειδή έκλεισαν τα πάντα. Όταν με το καλό ανοίξουν ξανά όλα, αρκετοί από τον νέο κόσμο θα συνεχίσουν να έρχονται στον χώρο μας, έχοντας κολλήσει το μόνο καλό μικρόβιο, το
μικρόβιο της Άθλησης.
