Ημέρα μεγάλης λύπης η σημερινή, σε όλο τον κόσμο. Χρειάστηκε να περάσουν 38 χρόνια από τότε που έγινε για πρώτη φορά το Σπάρταθλο, για να ματαιωθεί φέτος. Αυτή την ώρα οι Σπαρταθλητές θα βρίσκονταν στα μισά της διαδρομής και θα όδευαν για τη Σπάρτη, τρέχοντας σε έναν αγώνα - σύμβολο που έχει ξεφύγει από τα όρια της πατρίδας μας και αποτελεί Παγκόσμια Κληρονομιά για την ανθρωπότητα.
Ο αγώνας στις 4 δεκαετίες του έχει αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα κατα καιρούς και μερικές φορές κινδύνευσε η διεξαγωγή του, είτε από απεργίες που τον επηρέαζαν, είτε από τις καιρικές συνθήκες, τον σχεδόν καύσωνα πολλές φορές, ή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως τον κυκλώνα «Ζορμπά» το 2018 που είχε οδηγήσει στην αναβολή 15 αγώνων δρόμου στην Ελλάδα εκείνο το Σαββατοκύριακο, όχι όμως και του Σπαρτάθλου, που κατόρθωσε να διεξαχθεί.
Ώσπου ήρθε η αθάνατη Ελληνική γραφειοκρατία. Η Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, και η Υγειονομική Επιστημονική Επιτροπή της ΓΓΑ βαρέθηκαν να συντάξουν ξεχωριστούς όρους για κάθε άθλημα και αγώνισμα, με συνέπεια είτε πας σε γάμο, είτε για πιγκ πογκ, είτε να τρέξεις μαζί με άλλους 300 Σπαρταθλητές σε μια διαδρομή 246 χιλιομέτρων, να θεωρείται ότι προξενείς τον ίδιο συνωστισμό και ότι πρέπει να ληφθούν τα ίδια ακριβώς μέτρα για τον covid. 100 λοιπόν οι επιτρεπόμενες συμμετοχές στο Σπάρταθλο, και η χώρα μας κατάφερε το ακατόρθωτο: να ακυρώσει τον αγώνα.
Με ακύρωση κινδυνεύει και ο άλλος αγώνας - κόσμημα της χώρας μας, ο Αυθεντικός Μαραθώνιος. Το αρχικό πρωτόκολλο που ενέκρινε η ΓΓΑ για τους αγώνες δρόμου, πήγε περίπατο με την προσθήκη και των άλλων κανόνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τρέξιμο αγώνων δρόμου είναι το μόνο άθλημα που επηρεάζεται ουσιαστικά στη χώρα μας από τα μέτρα, και μάλιστα εις διπλούν. Κάθε άλλο άθλημα διεξάγεται κανονικά, χωρίς ουσιώδεις αλλαγές από τους όρους που γινόταν πάντα. Αντίθετα το τρέξιμο εκτός από το πλήθος αναβολών και ακυρώσεων που έχει υποστεί, υπόκειται και μια δεύτερη αλλοίωση στις συνθήκες διεξαγωγής όσων αγώνων έχουν απομείνει. Γράφαμε σε ανύποπτο χρόνο το άρθρο "
Gun time vs chip time: γιατί η κατάταξη στους αγώνες γίνεται με βάση τον μεικτό χρόνο " και εξηγούσαμε γιατί οι δρομείς, τουλάχιστον του ίδιου επιπέδου, πρέπει να ξεκινάνε μαζί. Ως υποχώρηση οι αγώνες δρόμου αποδέχθηκαν οι εκκινήσεις τους να γίνονται ατομικά, οπότε οι ανταγωνιζόμενοι δεν μπορούν να έχουν αντίληψη της θέσης που βρίσκονται κατά τη διάρκεια του αγώνα, ενώ το μέτρο φέρει και "παράπλευρες απώλειες" όπως συνέβη την Κυριακή (
Επίθεση τσομπανόσκυλου σε αθλήτρια στον Γύρο Λίμνης Ιωαννίνων ), κάτι που ούτε αυτό προέβλεψε ή ενδιαφέρθηκε η ΓΓΑ ότι μπορεί να συμβεί.
Και όλα αυτά, ενώ οι δρομείς όποτε τύχει να συναντηθούν στους αγώνες δρόμου, κρατούν αποστάσεις ασφαλείας στο προσπέρασμα, αντίθετα από τα ομαδικά σπορ όπου η επαφή είναι υποχρεωτική. Για να κάνουμε μια σύγκριση πχ με το ποδόσφαιρο, αν λαμβάνονταν αντίστοιχα μέτρα για το τρέξιμο σε αυτό, οι αγώνες ποδοσφαίρου θα έπρεπε να γίνονται με μικρότερο αριθμό αγωνιζομένων, και με αποστάσεις μεταξύ τους. Θα έπρεπε να καταργηθεί και το οφσάιντ, ή και να... παροτρύνεται! Να ακυρώνονται τα γκολ που δεν είναι οφσάιντ, επειδή οι παίκτες ήταν δίπλα. Αστείο φυσικά μεν, αλλά...
Ακόμη πιο χαρακτηριστικό ως προς την άνιση αντιμετώπιση που αντιμετωπίζουν οι ερασιτέχνες δρομείς, είναι ότι στους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές δεν εφαρμόζεται το αυστηρό πρωτόκολλο των μεγάλων διοργανώσεων. Οι ομάδες της Super League όταν ξαναάρχισε το πρωτάθλημα κλείνονταν σε ξενοδοχεία και έπαιζαν κατόπιν τεστ και αυστηρών ελέγχων. Αντίθετα στους εκατοντάδες αγώνες ποδοσφαίρου κάθε Σαββατοκύριακου των τοπικών πρωταθλημάτων οι ομάδες των πόλεων και των χωριών παίζουν κόντρα σε ομάδες άλλων πόλεων και χωριών έχοντας βάση της φύσης του αθλήματος αναγκαστικά επαφές επί 90 λεπτά. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα ομαδικά αθλήματα. Αντίθετα στον στίβο οι ειδικοί με ή χωρίς εισαγωγικά, έκριναν ότι οι αγώνες πρέπει να γίνονται κάπως έτσι: "
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου: έτσι έγιναν οι κούρσες λόγω covid, με 4 δρομείς, έναν ανά 2ο διάδρομο ". Την Τετάρτη σε αγώνα Champions League στην Αττική, φυσικά δεν εφαρμόστηκε ο κανονισμός των 9 ατόμων σε διοργάνωση για περιοχές με
έκτακτα περιοριστικά μέτρα, ούτε καν οι "μεσαίος" κανονισμός των 50, ή ο "καλός" των 100.Διευκρινίζουμε ότι δεν είμαστε από αυτούς που θέλουν "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Καλώς διεξάγονται οι αγώνες σε κάθε άθλημα. Καλώς γίνονται (γίνονταν) και οι συναυλίες. Το ίδιο ζητάμε να γίνεται και στο τρέξιμο. Αγώνες δρόμου όχι ανεξέλεγκτα, αλλά με βιώσιμο πρωτόκολλο και με ασφάλεια. Άλλωστε σε όσους έχουν γίνει ως τώρα, δεν υπήρξε ούτε ένα κρούσμα, χάρη στην υπευθυνότητα δρομέων και διοργανώσεων και στο σωστό πρωτόκολλο που έχει συνταχθεί. Πέρασαν 7 μήνες από τότε που λήφθηκαν τα πρώτα μέτρα για τον covid, και με αποφάσεις όπως η ακύρωση του Σπάρταθλου, ότι το κολύμπι δεν είναι άσκηση, το κλείσιμο παραλιών που έχουν μεγάλο πλάτος με συνέπεια οι αθλούμενοι να οδηγούνται σε στενούς χώρους με κίνηση ιχ για να ασκηθούν, φαίνεται ότι οδηγούμαστε σε μια παλινωδία μη αποτελεσματικών μέτρων που θα διαιωνίζουν για πολύ καιρό ακόμη το πρόβλημα.
