Running selfies και gps : αυτοπροβολή, ή διαφήμιση για το άθλημα; Μην τις πυροβολείτε, κάνουν καλό!
«"Για τρέξιμο πήγες, ή για να γυρίσεις και να βάζεις στο insta τις φωτογραφίες που έτρεχες?" ...
... Πολλά και διάφορα ακούμε κατά καιρούς, κυρίως με χιουμοριστικό τρόπο, και μερικές φορές κι εμείς αναρωτιόμαστε μήπως ισχύουν έστω και λίγο. Ίσως και ναι. Δεν είναι τόσο κακό...»
Εκείνο το άρθρο γράφτηκε τότε για άλλο λόγο. Ας γράψουμε τώρα και ένα άρθρο για τις selfies και τα gps. Πράγματι, στα social media βρίσκουμε αρκετά συχνά δημοσιεύσεις, το κάνουμε οι περισσότεροι, με φωτογραφίες από προπονήσεις - αγώνες, με χρονόμετρα, με χάρτες και gps από χρόνους που πετυχαίνουμε.
Άλλοι, θεωρούν αυτό υπερβολικό. Μερικοί που το θεωρούν υπερβολικό πάντως, κάνουν και αυτοί το ίδιο μερικές φορές. Άλλοι δεν κάνουν ποτέ τέτοιες αναρτήσεις, άλλοι, συχνά.
Με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις αν κάποιος το παρακάνει, το να κάνει κάποιος τέτοιες δημοσιεύσεις, είναι καλό για δύο λόγους. α) για τον εαυτό του, β) για τους άλλους. Και εξηγώ :
Α) για τον εαυτό του : Καθένας μας έχει την προσωπική του ιστορία, γιατί ξεκίνησε το τρέξιμο, γιατί τρέχει. "
Εσείς γιατί ξεκινήσατε το τρέξιμο;» 20 δρομείς απαντούν". Εκτός από τους 20 του άρθρου, υπάρχουν άπειρες άλλες περιπτώσεις. Οκ, υπάρχει και
αυτό αλλά είναι χιουμοριστικό. Άλλος ξεκίνησε το τρέξιμο για να κόψει το κάπνισμα, άλλος για να ξεφύγει από δύσκολες καταστάσεις, άλλος για να χάσει κιλά, άλλος για να βελτιώσει την υγεία του, την φυσική του κατάσταση, τον μεταβολισμό, την ψυχολογία του. Άλλος σε μεγάλη ηλικία, άλλος από μικρός. Αλλά όλοι έχουμε ένα κοινό. Ότι αν είχαν πάει διαφορετικά τα πράγματα, θα μπορούσαμε να ακολουθούμε τελείως διαφορετική ζωή, χωρίς το τρέξιμο, χωρίς τον αθλητισμό, κατά πολύ λιγότερο ή καθόλου ποιοτική ζωή σε σύγκριση με την τωρινή. Μια ανάρτηση μιας φωτογραφίας από τρέξιμο, που καλά-καλά ούτε ο ίδιος θα πίστευε παλαιότερα ότι θα έτρεχε ένα χιλιόμετρο πόσω μάλλον τόσα χιλιόμετρα, ότι θα πήγαινε τρέχοντας από την τάδε περιοχή στην άλλη, τα ειλικρινή μπράβο που θα πάρει από τους φίλους του, θα ενισχύσουν το κίνητρό του να συνεχίζει, θα "ντοπάρεται" ψυχολογικά για τον ιδρώτα και για τον κόπο που καταβάλλει σε κάθε προπόνηση.
Β) για τους άλλους : το τρέξιμο γνωρίζει μία άνευ προηγουμένου ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, που κανένας δεν θα την περίμενε, ειδικά σε αυτό τον βαθμό. Μία βασική ώθηση για το ότι καθημερινά έρχεται νέος κόσμος στον χώρο, αποτελούν τα social media (ας ευλογήσουμε τα γένια μας αναφέροντας και το έργο του RunningNews.gr από το 2005). Όταν κάποιος που ακολουθεί καθιστική ζωή και η μόνη του ενασχόληση με τον αθλητισμό είναι η τηλεθέαση των σπορ, χωρίς να το καταλάβει θα του δοθεί ενδόμυχα η ιδέα να έρθει στον χώρο του αθλητισμού, βλέποντας στο διαδίκτυο τον φίλο του ή τον παλιό συμμαθητή του να είναι χαρούμενος και ικανοποιημένος, να γράφει χιλιόμετρα, ενώ ο ίδιος παίρνει μέχρι και ασανσέρ για να ανέβει στον δεύτερο όροφο. Και εμφανισιακά, δύο συνομήλικοι μπορεί να είναι "μέρα με νύχτα", αν συνυπολογίσουμε και τη βιολογική ηλικία του καθενός, αυτού που ασκείται, και αυτού που κάθεται. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μια ωραία ανάρτησή μας, μπορεί να αποτελεί διαφήμιση, μπορεί να έχει κάνει έναν φίλο μας, ή και έναν άγνωστο, να τρέξει το πρώτο του χιλιόμετρο. Και αν τρέξει το πρώτο, θα ακολουθήσουν δεκάδες χιλιάδες άλλα.
Μην πυροβολείτε λοιπόν τις selfies!
Κι αν κάποιος το παρακάνει, τουλάχιστον προβάλει κάτι υγειές.
Υγ. και μια και μιλάμε για selfies, ας θυμίσω τα "κατορθώματά" μου, τι είχα κάνει το 2006 όταν, τουλάχιστον η ορολογία, δεν είχε καν ανακαλυφθεί :
Olympus -selfie- Marathon 2006: Το πρώτο (?) σέλφι που υπήρξε σε ελληνικό αγώνα
