Τα πιο επαινετικά σχόλια από όλη την Ελλάδα απέσπασε το βίντεο που παρουσιάσαμε μερικές ημέρες πριν, "
Η 8χρονη Κατερίνα έτρεξε ξανά σε αγώνa trail ! ", το οποίο ήταν συνέχεια του προηγούμενου "
Η 8χρονη Κατερίνα που τρέχει σε αγώνες trail, και το οικογενειακό βίντεο! ".
Υπήρξε όμως και ένα σχόλιο που ανέφερε ότι το παιδί μπορεί να ... καεί.
Είναι πάντα σεβαστή κάθε αντίθετη άποψη, αλλά ιδίως αν είναι αρνητική, θα πρέπει να γίνεται αφού εξετάζεται αναλυτικά το δημοσίευμα ώστε να μη βγαίνουν βιαστικά συμπεράσματα μόνο από τον τίτλο. Εν πάσει περιπτώσει, το σχόλιο μας δίνει την αφορμή να ασχοληθούμε περισσότερο επί του κάθε σχετικού θέματος, και να γράψουμε ένα άρθρο γενικότερο, για κάθε παιδί που αθλείται.
Αρχικά, όσον αφορά την Κατερίνα, ουδένα θέμα τίθεται, καθώς στους αγώνες συμμετέχει τελείως χαλαρά περπατοτρέχοντας και με την επίβλεψη του πατέρα της. Φαίνεται άλλωστε από τα βίντεο. Στην ουσία δεν τρέχει 5 χιλιόμετρα, αλλά διανύει 5 χιλιόμετρα (ή 8.600μ σε άλλο αγώνα).
Γενικότερα :
Τις πιο προηγούμενες δεκαετίες και αιώνες όλα τα παιδιά είχαν για ψωμοτύρι τέτοιες διαδρομές ακόμη και καθημερινά, για λόγους μετακίνησης στο σχολείο ακόμη και σε διπλανά χωριά, για να βοηθάνε σε δουλειές της οικογένειας κλπ. Το ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής έστρεψε τα παιδιά στην καρέκλα, κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι αν ένα παιδί ξεφύγει και έρθει σε επαφή με την φύση διανύοντας μία στο τόσο, μερικά χιλιόμετρα σε μονοπάτια, θα ... καεί.
Ένα άλλο θέμα που είναι άσχετο με το αναφερόμενο, αλλά ας το συζητήσουμε ρητορικά μια και κατά καιρούς έχει γίνει, είναι, τι συμβαίνει αν ένα παιδί μικρής ηλικίας τρέχει μια απόσταση πχ 5 χιλιομέτρων αγωνιστικά. Σε μια τέτοια περίπτωση τα 5 χιλιόμετρα είναι σίγουρα πολλά, και κατά τη γνώμη μου κάθε παιδί στην ηλικία του θα πρέπει να τρέχει αγωνιστικά μέχρι στην ανώτερη απόσταση που υπάρχει στην κατηγορία του στους αγώνες στίβου και ανωμάλου δρόμου (πχ στην κατηγορία παμπαίδων/παγκορασίδων αν είναι σε αυτή την ηλικία). Ειδικά αν τρέχει αγωνιστικά (στην απόσταση που προβλέπεται), θα πρέπει να έχει και προπονητή.
Αλλά το αργό περπατοτρέξιμο μόνο το ωφελεί εφόσον του αρέσει, και δίνει το παράδειγμα και στα άλλα παιδιά που το βλέπουν πχ στο σχολείο για να το μιμηθούν ασχολούμενα και αυτά με τον αθλητισμό.
Το "κάψιμο" για ένα παιδί είναι η καθιστική ζωή. Αυτό το παιδί είναι που καίγεται στην πραγματικότητα και μάλιστα από τόσο μικρή ηλικία. Και δυστυχώς μεγάλο μέρος των παιδιών ωθείται προς εκεί, καίγεται, και θα συναντήσει προβλήματα όταν μεγαλώσει. Κι αν υποθέσουμε ότι ένα παιδί υπερβάλει στον αθλητισμό, θα αντιμετωπίσει μυικά κλπ προβλήματα, κακώς βέβαια. Αλλά ένα παιδί που πάντα κάθεται, από την εφηβική και από τη μέση ηλικία θα κινδυνεύει από σοβαρότερα προβλήματα υγείας.
Το παράδειγμα κάθε παιδιού όπως της Κατερίνας και της οικογένειάς της είναι φωτεινό, και μακάρι να το ακολουθούν πολλοί ακόμη, μέσα από οποιαδήποτε έκφανση του αθλητισμού τους εκφράζει.
