Μια φράση επαναλαμβάνεται από τα χείλη όλων όσοι ασχολούμαστε συστηματικά με την άσκηση, είτε αυτή είναι το τρέξιμο, είτε η τακτική επίσκεψη στο γυμναστήριο, είτε η κολύμβηση, κ.ο.κ.: «με βοηθάει να γίνομαι καλύτερος/η στη δουλειά μου και όχι μόνο». Αυτή η «προκλητική» δήλωση θα απασχολούσε ευχαρίστως μερικά επεισόδια των myth busters, της αμερικάνικης εκείνης εκπομπής που όλοι αγαπήσαμε, που – θα θυμόσαστε – σε κάθε επεισόδιό της προσπαθούσε να καταρρίψει (ή να επιβεβαιώσει) έναν «μύθο». Τι ισχύει, όμως, στην περίπτωση αυτή; Είναι αληθής μια τέτοια τοποθέτηση;
Προφανώς για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό. Όλα είναι διαφορετικά. Και η απάντηση στο ερώτημα αυτό, στο μύθο της επαγγελματικής ανέλιξης, δηλαδή, όσων ασχολούμαστε με τον αθλητισμό με συνέπεια, μπορεί να είναι μόνο από προσωπική έως παραδειγματική. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σημειώσω στο παρόν κείμενο όσες από τις ευεργεσίες της άσκησης έκαναν εμένα καλύτερο στη δουλειά μου (και στη ζωή μου).
Α. Μέσα από την άσκηση κατάλαβα ότι για κάθε στόχο απαιτείται χρόνος και «δρόμος». Και κατ΄ επέκταση οργάνωση κι υπομονή. Κανείς δεν έφτασε πουθενά δίχως να προγραμματίσει από που θα περάσει προκειμένου να φτάσει στην όποια Ιθάκη και πόσο χρόνο θα του πάρει. Για να το κάνω πιο λιανά: μια καλύτερη θέση, μια προαγωγή και μια αύξηση μοιάζουν με έναν προορισμό. Μπορείς να φτάσεις στη Νέα Υόρκη (ή στην Πάτρα) σε μισή ώρα; Όχι, δεν μπορείς. Ξεκάθαρη εξάσκηση της υπομονής, λοιπόν. Για μένα, τον ανυπόμονο σε όλα τα επίπεδα, η άσκηση υπήρξε μέγας ευεργέτης. Έμαθα, μάλιστα, να αδημονώ για το «ταξίδι». Το κάθε ταξίδι.
Β. Η συνέπεια στην προπόνηση απαιτεί καλή διαχείριση του χρόνου. Του ελεύθερου χρόνου, εν προκειμένω, ο οποίος όμως καθρεφτίζει και επηρεάζει και το «μη ελεύθερο» ξαδερφάκι του. Έτσι, όσο η προπόνηση ενσωματωνόταν στο DNA μου, άρχισε να διευκολύνει και την επαγγελματική μου οργάνωση. Σταμάτησα να χάνομαι σε ατέρμονες συναντήσεις, έγινα πιο «στακάτος» και αναδιπλώθηκα σε τακτικές εκμετάλλευσης κάθε «κενού» στο πρόγραμμά μου. Με ρωτούν καμιά φορά οι φίλοι πως τα προλαβαίνω όλα; Τα προλαβαίνω γιατί τα προγραμματίζω. Και σε αυτό με ευεργέτησε η συστηματική άσκηση, όπως την έμαθα στο myathlete.
Γ. Η επαγγελματική οργάνωση του ίδιου του myathlete με σημάδεψε ως αποδέκτη των υπηρεσιών του, αρχικά, και ως συνεργάτη της ομάδας στη συνέχεια. Ο πήχης ήταν πάντοτε ανεβασμένος ψηλά και διαρκώς «ξεχείλωνε» προκαλώντας με να ανταπεξέλθω. Προφανές αποκορύφωμα, το σημερινό status της ομάδας με το ολοκαίνουργιο hub, που κόβει την ανάσα σε όποιον το επισκέπτεται.
Δ. Τέλος, μέσα από τον προγραμματισμό της κάθε μέρας, ευνοήθηκαν και οι ανθρώπινες σχέσεις. Με την άσκηση διατήρησα την επαφή με τον κοινωνικό μου περίγυρο ακόμα και στη δύσκολη περίοδο του Covid με τους περιορισμούς και τις καραντίνες. Ναι, παρανομήσαμε, αν αυτό σας απασχολεί (κι αν θεωρείται παρανομία να τρέχεις με τρεις φίλους στο βουνό της Πεντέλης), αλλά «δέσαμε» κιόλας. Ήρθαμε πιο κοντά. Στηρίξαμε ο ένας τον άλλο. Κι αυτό, επίσης, που το βάζεις; Ολόκληρο κοινωνικό περίγυρο (τους συντρεχαλατζήδες, ντε) «ξεκλείδωσε» για μένα η άσκηση.
Θα μπορούσα να απαριθμώ ασταμάτητα. Αλλά, λέει, μετά τις 400 λέξεις σπανίως διαβάζουν οι αναγνώστες του internet το οτιδήποτε. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει η δική σας συμμετοχή στα σχόλια του άρθρου για το τι και πως της δικής σας «διαδρομής» στην άσκηση.
Κυρίες μου και κύριοι, the floor is yours.
Γιώργος Μυζάλης – υπεύθυνος επικοινωνίας myathlete.
