MEDIAL TIBIAL STRESS SYNDROME – ΚΝΗΜΙΑΙΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΑΣΗΣ
Εισαγωγή
Οι κνημιαίοι τραυματισμοί τάσης , κοινώς ονομαζόμενοι ως «shin splints», είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας ανακατασκευής του οστού να προσαρμοστεί ανεπαρκώς στην επαναλαμβανόμενη τάση .Διαμάχη και σύγχυση υπάρχει με την χρησιμοποίηση του όρου «shin splints».Πολλοί έχουν υποστηρίξει τον όρο «Μedial tibial stress syndrome» ή έσω κνημιαίο σύνδρομο τάσης , αναφερόμενοι στον πόνο στην πρόσθια επιφάνεια της κνήμης εξαιτίας της υπερβολικής άσκησης.Ωστόσο, η περιοστίτιδα , το έσω κνημιαίο σύνδρομο και το κάταγμα κόπωσης της κνήμης , φαίνεται ότι είναι η συνέχεια των τραυματισμών που προκύπτουν από την άσκηση και προκαλούν τον πόνο στην κνήμη . Η συχνότητα του κνημιαίου πόνου υπολογίζεται στο 10-20% όλων των τραυματισμών στους δρομείς και σε ποσοστό 60% για όλους τους τραυματισμούς υπέρχρησης του κάτω άκρου .
Παθοφυσιολογία
Υπάρχουν δύο θεωρίες για την παθοφυσιολογία του προσθίου κνημιαίου πόνου . Η θεωρία που υποστηρίζεται περισσότερο είναι η θεωρία αντίδρασης του οστού .Η βλάβη είναι αποτέλεσμα της υπερμεταβολικής κατάστασης στο εσωτερικό του .Το οστό είναι σε μία φάση χρόνιας ανακατασκευής εξαιτίας της επίμονης και αυξημένης τάσης στο πορώδες του ,και στους αθλητές που συμμετέχουν σε αγωνίσματα δρόμων ή αλμάτων , ίσως παρουσιάζει δυσκολία στην ανακατασκευή του ,εξαιτίας της προσπάθειάς του να προσαρμοστεί στις αλλαγές από τη μηχανική φόρτιση .Ιδανικά οι οστεοβλάστες συμπληρώνουν τις σήραγγες που άφησαν οι οστεοκλάστες , ωστόσο σε παθολογικές καταστάσεις ,το πορώδες οστό αδυνατεί να προσαρμοστεί στη συνεχόμενη φόρτιση , με αποτέλεσμα να προκαλούνται μικρορωγμές και πιθανόν προοδευτικά κατάγματα κόπωσης.Είναι γνωστό ότι η συνεχής ανακατασκευή του οστού στην αρχή ενός προγράμματος άσκησης , πραγματοποιείται 5 μέρες μετά το ερέθισμα που δέχεται και το οστό είναι αδύνατο για τις πρώτες 8 βδομάδες .Ο Jones και οι συνεργάτες του βαθμοποίησαν αυτή την αντίδραση τάσης από τη φυσιολογική ανακατασκευή ( βαθμού 1ου) μέχρι το κάταγμα κόπωσης ( βαθμού 4ου) , με κανονική , μέτρια και σοβαρή αντίδραση στο ενδιάμεσο.
Εικόνα : Kύκλος ανακατασκευής του οστού-remodeling
Μία άλλη θεωρία για την παθοφυσιολογία του πρόσθιου πόνου της κνήμης είναι το σύνδρομο υπέρχρησης που εμπλέκει την περιτονία των μυών της γαστροκνημίας , καθώς αυτή προσφύεται στην οπίσθια και έσω επιφάνεια της κνήμης ή στο περιόστεο κάτω από τον οπίσθιο κνημιαίο .Αυτός ο πόνος έχει διαγνωστεί ως περιοστίτιδα.
Εντούτοις υπάρχουν λίγες μελέτες που αναφέρουν ,ότι δεν υπάρχει ερευνητική απόδειξη για την παρουσία φλεγμονής σε ασθενείς με πόνο στην κνήμη και συνεπώς υποστηρίζεται η πιο πρόσφατη θεωρία της αντίδρασης τάσης του οστού .Άλλες μελέτες σημειώνουν ότι το 90% όλων των συμπτωμάτων του πόνου συμβαίνουν σε περιοχές της κνήμης που αποτελούν σημεία έκφυσης του υποκνημιδίου , του οπίσθιου κνημιαίου και του μακρού καμπτήρα των δακτύλων , υποστηρίζοντας έτσι την θεωρία της οστικής αντίδρασης τάσης .
Εικόνα : Σύνδρομο υπέρχρησης της κνήμης
Ασθενείς με έσω κνημιαίο σύνδρομο αναφέρουν ένα διάχυτο πόνο κατά μήκος του μέσου και κάτω τρίτου τμήματος της οπίσθιας και έσω επιφάνεια της κνήμης.Στα πρώτα στάδια της διαταραχής, ο πόνος εμφανίζεται κατά την έναρξη της προπόνησης , στη συνέχεια σταματάει και μπορεί να επιστρέψει μετά την προπόνηση.Σε προχωρημένα στάδια , ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί κατά την ανάπαυση αλλά θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να υποχωρήσει μετά τη λήξη της προπόνησης.
Ασθενείς που το πρόβλημά τους εξελίχθηκε σε κάταγμα κόπωσης θα παρουσιάσουν ένα εστιακό πόνο κατά μήκος του μέσου και κάτω τριτημορίου τις οπίσθιας και έσω επιφάνειας της κνήμης.Ο πόνος μπορεί να αρχίσει ύπουλα , όχι μόνο με το τρέξιμο ,αλλά να ενταθεί με την προπόνηση και να εξακολουθεί να υπάρχει και σε κατάσταση ηρεμίας, ακόμη και στον ύπνο.Πρόσθια κατάγματα του φλοιού είναι πιο χαρακτηριστικά σε αθλητές αλμάτων και είναι επιρρεπείς σε δημιουγία ψευδάρθρωσης και κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε τέλεια κατάγματα.Αυτά συνήθως βρίσκονται στην πρόσθιαεξω και στην μέση επιφάνεια της κνήμης .
ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ
Ο συνδυασμός των προπονητικών σφαλμάτων και οι εμβιομηχανικές ανωμαλίες αποτελούν τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη επώδυνης κνήμης των αθλητών . Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να πραγματοποιούν μία πλήρη μυοσκελετική εξέταση του ασθενούς , με ιδιαίτερη έμφαση στο κάτω άκρο.Η έσω κορυφή της κνήμης ( σημείο έκφυσης του οπίσθιου κνημιαίου και των μυών της γαστροκνημίας ) , συχνά είναι ευαίσθητη στην ψηλάφηση και περισσότερο στις κατώτερες και έσω περιοχές της.Εντούτοις , η πρόσθια επιφάνειά της δεν είναι συνήθως ευαίσθητη.Νευροαγγειακά συμπτώματα είναι συνήθως απόντα .
Εικόνα : Περιοχές ευαισθησίας
Το σύνδρομο αυτό σχετίζεται με εμβιομηχανικές ανωμαλίες του κάτω άκρου. Οι ειδικοί θα πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά πιθανές δυσλειτουργίες του γόνατος ( ραιβότητα ή βλαισότητα ) , στροφή της κνήμης , πρόσθια απόκλιση του μηριαίου , ανωμαλίες της ποδικής καμάρας ή ανισοσκελία . Οι κινήσεις του αστραγάλου και της υπαστραγαλικής θα πρέπει επίσης να αξιολογηθούν . Ο πρηνισμός της υπαστραγαλικής αποτελεί έναν από τους πιο συνηθισμένους και καλά τεκμηριωμένους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτού του συνδρόμου
Εικόνα : Υπερβολικός πρηνισμός της υπαστραγαλικής άρθρωσης
Η μυική ανισσοροπία και η έλλειψη ελαστικότητας , ιδίως των μυών της γαστροκνημίας ( γαστροκνήμιος , υποκνημίδιος και μακρός πελματικός ) , συνδέονται συνήθως με την εμφάνιση της επώδυνης κνήμης.Αθλητές με μυική αδυναμία αυτών των μυών , είναι πιο επιρρεπείς στην κόπωση , με αποτέλεσμα να μεταβάλλουν την βιομηχανική του τρεξίματος και ν΄αυξάνουν την τάση στην κνήμη .Οι κλινικοί θα πρέπει επίσης να εξετάσουν πιθανή ανελαστικότητα των οπισθίων μηριαίων και του τετρακεφάλου .Η αδυναμία των μυών του ‘ πυρήνα’ (core ) , αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τον τραυματισμό του κάτω άκρου. Η δύναμη των μυών του ισχίου και της λεκάνης , αποτελούν σημαντικό κρίκο στη διατήρηση του ελέγχου και στη σωστή μηχανική μεταξύ του πυρήνα και των κάτω άκρων .Η σταθερότητα των μυών του πυρήνα και της λεκάνης μπορεί να αξιολογηθούν με την εκτίμηση της ικανότητας του ασθενή να διατηρεί ελεγχόμενη τη λεκάνη κατά τη διάρκεια ανύψωσής της – γέφυρα από ύπτια θέση – ή τη σταθερότητα της σε μονοποδική στήριξη .
Εικόνα :Ανύψωση της λεκάνης
Οι τραυματισμοί του κάτω άκρου συνδέονται επίσης με δομικές ανωμαλίες που υπάρχουν και σε άλλα σημεία της κινητικής αλυσίδας που βρίσκονται απομακρυσμένα από την περιοχή του τραυματισμού . Η δυσλειτουργία της σπονδυλικής στήλης , της ιερολαγόνιας ή της λεκάνης , μπορεί να συμβάλλουν στον τραυματισμό του κάτω άκρου .Ο κλινικός θα πρέπει να εξετάζει τη στάση του ασθενή από όρθια θέση , έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να αξιολογηθεί ολόκληρη η κινητική αλυσίδα , ιδίως όταν τα συμπτώματα είναι επαναλαμβανόμενα .Οι μυοσκελετικέ ανωμαλίες ( σωματική δυσλειτουργία ) μπορεί να προσδιοριστούν απ’ το μνημόνιο TART –Tenderness-asymmetry –restricted motion &tissue texture abnormalities , δηλαδή – ευαισθησία ,ασυμμετρία , περιορισμένη κίνηση και ανωμαλίες στην υφή του ιστού.
Οι αρχές αυτές μπορεί να εφαρμοστούν σ’ ολόκληρη την κινητική αλυσίδα , συμπεριλαμβανομένων των μυών , των μαλακών ιστών , της σπονδυλικής στήλης , της λεκάνης και των άκρων .Διάφορες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για να ανιχνευτούν οι ανισοσκελίες των άκρων , -εξέταση από ύπτια θέση αξιολόγηση της ισότητας των έσω σφυρών .
Εικόνα :Εξέταση για ανισοσκελία
Η εξέταση του παπουτσιού μπορεί να αποκαλύψει φθορές και πατέντα που σχετίζονται με ανισοσκελία και άλλες εμβιομηχανικές ανωμαλίες .Διαταραγμένα πρότυπα βάδισης θα πρέπει να εκτιμηθούν με τον ασθενή να βαδίζει ή να τρέχει στο δαπεδοεργόμετρο .
Εικόνα : Οι μυς του πυρήνα ( core muscles)
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Ένα λεπτομερές ιστορικό και μία φυσική εξέταση είναι συνήθως επαρκή για τη διάγνωση του συνδρόμου της επώδυνης κνήμης . Ωστόσο οι ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να κάνουν ακτινογραφία ή σπινθηρογράφημα για να αποκλειστεί το κάταγμα κόπωσης ή άλλη παθολογία .
ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Εικόνα : Κάταγμα κόπωσης της κνήμης
Η πιο συχνή επιπλοκή της επώδυνης κνήμης είναι το κάταγμα κόπωσης που εκδηλώνεται με εστιακή ευαισθησία στο πρόσθιο τμήμα της κνήμης .Οξύ ή χρόνιο σύνδρομο διαμερίσματος είναι μία από τις καταστάσεις που πιθανότατα συγχέονται με το σύνδρομο .Αυτό θα πρέπει να εκτιμάται ιδιαίτερα, όταν υπάρχει παρουσία αισθητικής και κινητικής απώλειας μαζί με πόνο από κόπωση στο κατώτερο μέρος του ποδιού .Περιφερειακή αγγειακή νόσος είναι επίσης μία από τις συνηθισμένες αιτίες πόνου στο κάτω μέρος του ποδιού σε ηλικιωμένους ή διαβητικούς ασθενείς.Οι γιατροί θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν τις λιγότερες κοινές αιτίες του πόνου από κόπωση στο κάτω άκρο που περιλαμβάνουν :
• Ρήξεις μυών
• Ελλείματα στην περιτονία
• Κρυφά κατάγματα
• Λοιμώξεις
• Νεοπλάσματα
• Φλεβική θρόμβωση
• Παγίδευση περονιαίου νεύρου
• Σύνδρομο παγίδευσης ιγνυακής αρτηρίας
Μία λεπτομερής εξέταση και ένα προσεχτικό ιστορικό αρκούν συνήθως για να αποκλειστούν άλλες αιτίες.Περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος , μέτρηση της πίεσης στο διαμέρισμα , αξιολόγηση της αγωγιμότητας των αγγείων , είναι απαραίτητη προυπόθεση για να οδηγηθούμε στη σωστή διάγνωση
ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΗ
Εικόνα : Απεικόνιση τριπλής φάσης δείχνει ΄shin splints’ σε νεαρό αθλητή
Δεν είναι συνήθως απαραίτητη για τη διάγνωση αυτού του συνδρόμου .Ωστόσο , αν ο ασθενής αδυνατεί να βελτιωθεί με συντηρητική αγωγή , μπορεί να κάνει μία απλή ακτινογραφία , η οποία είναι συνήθως αρνητική τις πρώτες 2-3 βδομάδες μετά την έναρξη του τραυματισμού .Άτομα με χρόνιο σύνδρομο επώδυνης κνήμης μπορεί να εμφανίσουν στην ακτινογραφία περιοστική εξόστωση.Σε ασθενείς που εξελίσσεται το σύνδρομο σε κάταγμα κόπωσης μπορεί να εμφανιστεί μία επίφοβη μαύρη γραμμή στην ακτινογραφία
.Η απεικόνιση τριπλής φάσης δείχνει ένδειξη για κάταγμα κόπωσης μία διάχυτη , διαμήκης απορρόφηση κατά μήκος του οπισθίου τμήματος .Ωστόσο ανώ από τη μία , το σπινθηρογράφημα των οστών αποτελεί το χρυσό πρότυπο για τη διάγνωση του κατάγματος κόπωσης , από την άλλη η μαγνητική τομογραφία είναι σε καλύτερη θέση για τον προσδιορισμό πιθανών τραυματισμών των μαλακών ιστών . Μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε την εξέλιξη του τραύματος στην κνήμη , αρχίζοντας από περιοστικό οίδημα , συνεχίζοντας σε προοδευτική συμμετοχή του οστού και τελικά καταλήγοντας σε φλοιώδες κάταγμα του οστού.
Η ταξινόμηση των κνημιαίων τραυματισμών, μπορεί να βοηθήσει τους κλινικούς ιατρούς να κάνουν πιο ακριβείς συστάσεις σχετικά με την αποκατάσταση.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΟΠΩΣΗΣ
ΣΤΑΔΙΟ 1ο Περιοστικό οίδημα
ΣΤΑΔΙΟ 2ο &3ο Προοδευτικό περιοστικό οίδημα του μυελού των οστών
ΣΤΑΔΙΟ 4ο Κάταγμα κόπωσης του φλοιού
ΣΤΟΧΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΣΩ ΚΝΗΜΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΑΣΗΣ
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
• Ξεκούραση και πάγος στην οξεία φάση
• Τροποποίηση του προγράμματος προπόνησης : μείωση της έντασης , της συχνότητας και της διάρκειας
• Χρησιμοποίηση εναλλακτικών μορφών άσκησης χωρίς ένταση κατά τη διάρκεια της περιόδου αποκατάστασης.
• Προοδευτική επιστροφή στον αθλητισμό με την προυπόθεση να εκτελείται η δραστηριότητα χωρίς πόνο.
• Εφαρμογή ασκήσεων διάτασης και ενδυνάμωσης ανα τακτά χρονικά διαστήματα.
• Αλλαγή των παπουτσιών κάθε 250-500 μίλια.
• Εάν υπάρχει ένδειξη , σύσταση για ορθωτικά.
• Οι γυναίκες αθλήτριες πρέπει να έχουν ειδική αντιμετώπιση.
• Εφαρμογή θεραπείας δια των χειρών –manual therapy
• Χρήση άλλων επιλογών θεραπείας – βελονισμός
• Χειρουργική επέμβαση σε χρόνιες περιπτώσεις
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Οξεία φάση
Ξεκούραση, πάγος
Οι περισσότεροι συγγραφείς θεωρούν την «ανάπαυση» ως την πιο σημαντική θεραπεία στην οξεία φάση .Για πολλούς αθλητές, ωστόσο, η παρατεταμένη ανάπαυση από τη δραστηριότητα δεν είναι ιδανική, καθώς και άλλες θεραπείες είναι απαραίτητες για να βοηθήσουν την επιστροφή του αθλητή σε δραστηριότητα γρήγορα και με ασφάλεια. Οι ασθενείς μπορούν να ακολουθήσουν "σχετική" ανάπαυση και την παύση του αγωνιστικού αθλητισμού για παρατεταμένες χρονικές περιόδους (2-6 εβδομάδες), ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων τους. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και Acetaminophen χρησιμοποιούνται συχνά για την αναλγησία.Η κρυοθεραπεία συνήθως χρησιμοποείται στην οξεία φάση. Ο πάγος μπορεί να εφαρμοστεί στην πληγείσα περιοχή αμέσως μετά την άσκηση για περίπου 15-20 min.
Οι φυσικοί τρόποι θεραπείας, όπως υπέρηχοι, υδρομασάζ, phonophoresis, βοηθούν στην κινητοποίηση των μαλακών ιστών ,ενώ η ηλεκτρική διέγερση, και η χωρίς φορτία βάδιση, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην οξεία φάση, αλλά δεν έχουν αποδειχθεί ότι είναι οριστικά αποτελεσματικές σε σχέση με άλλες επιλογές θεραπείας
Υποξεία φάση
Τροποποίηση της προπόνησης
Μετά την οξεία φάση, ο στόχος της θεραπείας θα πρέπει να επικεντρωθεί στην τροποποίηση της προπόνησης και στην αντιμετώπιση των βιο-μηχανικών ανωμαλιών.Η μείωση της απόστασης των εβδομαδιαίων χιλιομέτρων ,η συχνότητα και η ένταση κατά 50% θα βελτιώσει τα συμπτωμάτων χωρίς την πλήρη παύση των δραστηριοτήτων . Οι δρομείς καλούνται να αποφύγουντο τρέξιμο σε λόφους και ανώμαλες επιφάνειες. Η άσκηση σε μια ενιαία επιφάνεια μέτριας σταθερότητας παρέχει μεγαλύτερη απορρόφηση των κραδασμών και προκαλεί λιγότερη πίεση στο κάτω άκρο .
Κατά την περίοδο αυτή, οι αθλητές μπορούν να επωφεληθούν από την προπόνηση με άλλες ασκήσεις χαμηλής έντασης, όπως, το κολύμπι, το ελλειπτικό μηχάνημα, ή το στατικό ποδήλατο . Οι κλινικοί γιατροί μπορεί να συνεργαστούν με τους αθλητές,με στόχο την ανάτυξη ενός κατάλληλου προγράμματος αποκατάστασης, με έμφαση στην σωστή τεχνική, στην επανεκπαίδευση της βάδισης, και στην προοδευτική επιστροφή στη φυσιολογική δραστηριότητα. Μετά από ένα χρονικό διάστημα μερικών εβδομάδων, οι αθλητές μπορούν να αυξήσουν σταδιακά την ένταση και τη διάρκεια της προπόνησης , και να προσθέσουν συγκεκριμένες δραστηριότητες με την προυπόθεση ότι δεν επιδεινώνουν τα συμπτώματά τους ή προκαλούν πόνο.
Διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης
Η βιβλιογραφία υποστηρίζει την εφαρμογή καθημερινών ασκήσεων διάτασης των μυών της γαστροκνημίας και ταυτόχρονη ενδυνάμωση με πλειομετρικές ασκήσεις για την πρόληψη της κόπωσης των μυών . Οι ασκήσεις επικεντρώνονται στην ενίσχυση του πρόσθιου και οπίσθιου κνημιαίου και των μυών που ελέγχουν τις ανασπάσεις έσω και έξω χείλους του άκρου πόδα .Επίσης , οι ασθενείς μπορούν επίσης να επωφεληθούν από την ενίσχυση των βασικών μυών του ισχίου . Η ανάπτυξη της σταθερότητας των μυών του πυρήνα ( core stabilization ) ,μπορεί να βελτιώσει τη μηχανική λειτουργία και να αποτρέψει τους τραυματισμούς υπέρχρησης του κάτω άκρου.Η ανάπτυξη της μυικής δύναμης θα βελτιώσει την αντοχή τους , αλλά δεν πρέπει να γίνει κατά την οξεία φάση , εξαιτίας του ότι μπορεί να επιδεινώσει τον τραυματισμό που οφείλεται σε αυξημένη πίεση στην κνήμη .
Εικόνα : Ασκήσεις σταθεροποίησης των μυών του ‘πυρήνα’
Υποδήματα
Πολλές έρευνες διαπίστωσαν ότι τα κατάλληλα υποδήματα μπορεί να μειώσουν την εμφάνιση αυτού του συνδρόμου.Οι αθλητές θα πρέπει να επιδιώξουν παπούτσια με επαρκή απορρόφηση, καθώς περιορίζουν τις δυνάμεις που δέχεται το κάτω άκρο και μπορεί να αποτρέψουν την επανεμφάνιση του τραυματισμού . Οι δρομείς θα πρέπει επίσης να αλλάζουν παπούτσια κάθε 250-500 μίλια, μια απόσταση στην οποία τα περισσότερα παπούτσια χάνουν μέχρι και 40% της ικανότητας απορρόφησης των κραδασμών και της συνολικής στήριξης .
Ορθωτικά
Τα άτομα με προβλήματα στη μηχανική του ποδιού μπορούν να επωφεληθούν από τα ορθωτικά . Διαταραχές στη φάση στήριξης του αθλητή , πόδια με υπερβολικό πρηνισμό ,μπορούν να επωφεληθούν από τη χρήση προσαρμοσμένων ορθωτικών .
Manual Therapy
Η θεραπεία για το σύνδρομο αυτό , πρέπει να περιλαμβάνει τη διόρθωση των κυριότερων δυσλειτουργιών των κινητικών αλυσίδας Το Manual Therapy μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διόρθωση των μυοσκελετικών ανωμαλιών της σπονδυλικής στήλης,της ιερολαγόνιας, της λεκάνης, καθώς και για διάφορες μυϊκές ανισορροπίες. Μια ευρεία ποικιλία των τεχνικών κινητοποίησης , μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση αυτών των δυσλειτουργιών .Ο στόχος του manual therapy είναι να αποκαταστήσει το εύρος κίνησης των αρθρώσεων, να βελτιώσει τη συμμετρία των μυών και των μαλακών μορίων και, τελικά, να αποκαταστήσει τη μέγιστη λειτουργία του σώματος ως μονάδα. Η διόρθωση των μυοσκελετικών δυσλειτουργιών μπορεί να βελτιώσει τον πόνο και τη συνολική λειτουργία και μπορεί να είναι χρήσιμη στην πρόληψη της υποτροπής.
Ιδιοδεκτική εκπαίδευση
Η εκπαίδευση της ιδιοδεκτικότητας και της ισορροπίας είναι ζωτικής σημασίας για τη νευρομυϊκή εκπαίδευση . Η βελτίωσή της θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα των αρθρώσεων να αντιδρούν στα διάφορα ερεθίσματα και αποτελεί τον παράγοντα κλειδί για την πρόληψη της περαιτέρω βλάβης.
Εικόνες : Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας
Ενδογενείς παράγοντες και των δύο φύλων
Οι κλινικοί γιατροί μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν ορισμένους ενδογενείς παράγοντες , κυρίως σε αθλήτριες που διατρέχουν κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής, ορμονικές, και άλλες ιατρικές ανωμαλίες.Η σωστή αντικατάσταση του ασβεστίου (που κυμαίνονται από 1000 έως 2000 mg ημερησίως) και βιταμίνης D (800 IU την ημέρα) είναι απαραίτητα για την αντοχή των οστών και συνταγογραφούνται συχνά για τις γυναίκες .Σ υμπληρώματα οιστρογόνων, μπορεί να θεωρηθεί ότι συμβάλλουν στην αποκατάσταση της κανονικής εμμηνόρροιας και στην αύξηση της οστικής πυκνότητας .
Νάρθηκες
Οι νάρθηκες είναι αναγκαίοι σε σοβαρές περιπτώσεις και η ακινητοποίηση και η μη φόρτιση ενδείκνυται σε περιπτώσεις κατάγματος κόπωσης .
Άλλες πιθανές θεραπείες
Θεραπεία με κρουστικά κύματα έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία διαφόρων τενοντοπαθειών του κάτω άκρου με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας.Νεότερες μέθοδοι, όπως η μέθοδος της ξηρής βελόνας, επιδιώκουν να προωθήσουν μια τοπική απάντηση στην επούλωση των τραυματισμένων ιστών. Δεδομένου ότι ορισμένες από αυτές τις πιθανές θεραπείες έχουν δείξει οφέλη για πολλούς άλλους τραυματισμούς του κάτω άκρου ,αναρωτιέται κανείς αν αυτό μπορεί να προεκταθεί και προς το έσω κνημιαίο σύνδρομο. Είναι προφανές ότι η περαιτέρω έρευνα είναι δικαιολογημένη.
Χειρουργικές επιλογές
Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων με έσω κνημιαίο σύνδρομο έχουν σημαντική βελτίωση, αν όχι πλήρη υποχώρηση από τα συμπτώματά τους με τη συντηρητική διαχείριση. Η χειρουργική επέμβαση εφαρμόζεται συνήθως σε περιπτώσεις που δεν απαντούν στη συντηρητική αγωγή .Μία «οπίσθιο fasciotomy" είναι η κοινή διαδικασία που εκτελείται. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει καυτηρίαση της οπίσθιας και έσω κορυφογραμμής της κνήμης. Τα χειρουργικά αποτελέσματα είναι μεταβλητά και δεν είναι σίγουρο ότι προκαλούν πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων, αλλά μπορεί να βελτιώσουν τον πόνο και τη λειτουργία .Ενδομυελική τοποθέτηση έχει χρησιμοποιηθεί για τα άτομα με κατάγματα κόπωσης.
Πρόληψη των τραυματισμών
Το κλειδί για τη θεραπεία είναι η πρόληψη. Τα άτομα με αυτό το σύνδρομο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στον επανατραυματισμό , ειδικά αν τα λάθη της προπόνησης,οι ανωμαλίες της μηχανικής και η κακή τεχνική δεν διορθωθούν .Οι γιατροί, οι φυσιοθεραπευτές και οι προπονητές οφείλουν να εκπαιδεύσουν τους αθλητές και να εφαρμόσουν ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης.
Συμπέρασμα
Το έσω κνημιαίο σύνδρομο τάσης είναι μία από τις πιο συνηθισμένες κακώσεις του κάτω άκρου των αθλητών .Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη διαχείρισή του βοηθά σημαντικά τους αθλητές να επανέλθουν σε πλήρη δραστηριότητα .Μέχρι σήμερα, υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία για να υποστηρίξουν την τρέχουσα θεραπεία . Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες υποστηρίζουν ανάπαυση, πάγο, και αναλγητικά κατά την οξεία φάση. Πολλοί ειδικοί, επίσης, συνιστούν τροποποίηση του προγράμματος προπόνησης , τις διατάσεις , και την ενδυνάμωση του κάτω άκρου, φορώντας τα κατάλληλα υποδήματα, με τη χρήση ορθωτικών και με στόχο την αποκατάσταση των εμβιομηχανικών ανωμαλιών, και τη σταδιακή επιστροφή στην αγωνιστική δράση.Ο βελονισμός και άλλες εναλλακτικές θεραπείες συνήθως χρησιμοποιούνται με κάποια επιτυχία, αλλά λίγα αντικειμενικά αποδεικτικά στοιχεία υπάρχουν για το ρόλο τους στηνθεραπεία αυτού του συνδρόμου. Τελικά, υπάρχει αυξημένη ανάγκη για υψηλής ποιότητας ερευνητική μελέτη όσον αφορά τις συντηρητικές επιλογές θεραπείας για αυτό το σύνδρομο .
Αρθρογραφία
1. Beck B. Tibial stress injuries: an aetiological review for the purposes of guiding management. Sports Med. 1998;26(4):265–279. doi: 10.2165/00007256-199826040-00005. [PubMed] [Cross Ref]
2. Anderson M, Ugalde V, Batt M, Gacayan J. Shin splints: MR appearance in a preliminary study. Radiology. 1997;204:177–180. [PubMed]
3. Detmer D. Chronic shin splints. Classification and management of medial tibial stress syndrome. Sports Med. 1986;3(6):436–446. doi: 10.2165/00007256-198603060-00005. [PubMed] [Cross Ref]
4. Fredericson M, Bergman G, Hoffman K, Dillingham M. Tibial stress reaction in runners: correlation of clinical symptoms and scintigraphy with a new magnetic resonance imaging grading system. Am J Sports Med. 1995;23:427–481. doi: 10.1177/036354659502300418. [Cross Ref]
5. Thacker S, Gilchrist J, Stroup D, Kimsey C. The prevention of shin splints in sports: a systematic review of literature. Med Sci Sports Exerc. 2002;34(1):32–40. doi: 10.1097/00005768-200201000-00006. [PubMed] [Cross Ref]
6. Kortebein P, Kaufman K, Basford J, Stuart M. Medial tibial stress syndrome. Med Sci Sports Exerc. 2000;32(3 suppl):S27–S33. [PubMed]
7. Fredericson M. Common injuries in runners. Diagnosis, rehabilitation and prevention. Sports Med. 1996;21:49–72. doi: 10.2165/00007256-199621010-00005. [PubMed] [Cross Ref]
8. Wilder R, Seth S. Overuse injuries: tendinopathies, stress fractures, compartment syndrome, and shin splints. Clin Sports Med. 2004;23:55–81. doi: 10.1016/S0278-5919(03)00085-1. [PubMed] [Cross Ref]
9. Strakowski J, Jamil T. Management of common running injuries. Phys Med Rehabil Clin N Am. 2006;17(3):537–552. [PubMed]
10. Dugan S, Weber K. Stress fracture and rehabilitation. Phys Med Rehabil Clin N Am. 2007;18(3):401–416. [PubMed]
11. Brunet M, Cook S, Brinker M, Dickson J. A survey of running injuries in 1505 competitive and recreational runners. J Sports Med Phys Fitness. 1990;30(3):307–315. [PubMed]
12. Yates B, White S. The incidence and risk factors in the development of medial tibial stress syndrome among naval recruits. Am J Sports Med. 2004;32(3):772–780. doi: 10.1177/0095399703258776. [PubMed] [Cross Ref]
13. Couture C, Karlson K. Tibial stress injuries: decisive diagnosis and treatment of ‘shin splints’. Phys Sportsmed. 2002;30(6):29–36.
14. Plastaras C, Rittenberg J, Rittenberg K, Press J, Akuthota V. Comprehensive functional evaluation of the injured runner. Phys Med Rehabil Clin N Am. 2005;16(3):623–649. [PubMed]
15. Sommer H, Vallentyne S. Effect of foot posture on the incidence of medial tibial stress syndrome. Med Sci Sports Exerc. 1995;27:800–804. [PubMed]
16. Niemuth P, Johnson R, Myers M, Thieman T. Hip muscle weakness and overuse injuries in recreational runners. Clin J Sport Med. 2005;15(1):14–21. doi: 10.1097/00042752-200501000-00004. [PubMed] [Cross Ref]
17. Messier S. Etiologic factors associated with selected running injuries. Med Sci Sports Exerc. 1998;20:501–505. [PubMed]
18. Ravin T, Cantieri M, Pasquarello G. Principles of prolotherapy, vol. 233. Denver, CO: American Academy of Musculoskeletal Medicine; 2008. p. 250–1.
19. Thijs Y, Tiggelen D, Willems T, Clercq D, Witvrouw E. Relationship between hip strength and frontal plane posture of the knee during a forward lunge. Br J Sports Med. 2007;41:723–727. doi: 10.1136/bjsm.2007.037374. [PubMed] [Cross Ref]
20. Nadler F, Malanga G, DePrince M, Stitik T, Feinberg J. The relationship between lower extremity injury, low back pain, and hip muscle strength in male and female collegiate athletes. Clin J Sport Med. 2000;10(2):89–97. doi: 10.1097/00042752-200004000-00002. [PubMed] [Cross Ref]
21. Leetun D, Ireland M, Wilson J, Ballantyne B, Davis I. Core stability measures as risk factors for lower extremity injury in athletes. Med Sci Sports Exerc. 2004;36(6):926–934. doi: 10.1249/01.MSS.0000128145.75199.C3. [PubMed] [Cross Ref]
22. Greenman P. Principles of manual medicine. 3rd ed., chap. 11. Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins; 2003: p. 337–403, 489.
23. Kibler W, Chandler T, Pace B. Principles of rehabilitation after chronic tendon injuries. Clin Sports Med. 1992;11(3):661–671. [PubMed]
24. Howell J. Effect of counterstrain on stretch reflexes, Hoffmann reflexes, and clinical outcomes in subjects with plantar fasciitis. J Am Osteopath Assoc. 2006;106(9):547–556. [PubMed]
25. Karageanes S. Principles of manual sports medicine. Philadelphia, PA: Lippincott, Williams and Wilkins; 2005. pp. 467–468.
26. Stanitski C, McMaster J, Scranton P. On the nature of stress fractures. Am J Sports Med. 1978;6(6):391–396. doi: 10.1177/036354657800600615. [PubMed] [Cross Ref]
27. Korkola M, Amendola A. Exercise-induced leg pain. Sifting through a broad differential. Phys Sportsmed. 2001;29(6):35–50. [PubMed]
28. Mellion M, Walsh W, Madden C, Putukian M, Shelton G. The team physician’s handbook. 3rd ed. Philadelphia, PA: Hanley & Belfus; 2002. p. 517, 583.
trial (with blinded observers) of chiropractic manipulation and Achilles stretching vs. orthotics for the treatment of plantar fasciitis. J Am Chiropr Assoc. 2004;41(9):32–42.
Αναστάσιος Μ. Μαργαρίτης
Φυσικοθεραπευτής –ΟΜΤ
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
ΞΕΝΟΦΏΝΤΑ & ΛΕΩΝΙΔΑ 3 – ΓΕΡΑΚΑΣ
210 -6049405
6974942384
marga70@windowslive.com
www.activephysiotherapy.com.gr
